Θα σου…ξερίζωναν το λαρύγγι

Του Θανάση Νικολαΐδη

«ΑΝ τα διορθώναμε έγκαιρα, δεν θα’ χαμε Τρόικες και μνημόνια». Το λένε, το λέμε, κανένας μας δεν το πιστεύει και η υποκρισία πάει σύννεφο. Λόγος να γίνεται και να περνάει η ώρα, με άλλοθι φτιαχτό και βολικό, αρκετό για να τσιρίζουμε. Για το χάλι μας δείχνοντας τον διπλανό κι όλοι μαζί την Τρόικα. Τους ξένους που τους φέραμε «έργοις» και πασκίζουμε να διώξουμε «λόγοις». Με επώδυνες διορθωτικές κινήσεις, υποχρεωτικά και καθυστερημένα.

Η λήθη σκέπασε τις αμαρτίες μας, συλλογικές κι ατομικές, και σπεύδουμε μη βγουν οι αναθυμιάσεις. Κι αν είναι δυσάρεστο να θυμάσαι (τα αρνητικά της κατάντιας μας), είναι μαρτυρικό να παραδέχεσαι κοιτώντας κατάματα την αλήθεια.

ΝΑ θυμηθούμε, λοιπόν. Τα ευτυχισμένα χρόνια των δανεικών, με τη νοοτροπία και τα δεδομένα της. Τον κομματισμό να ορίζει συμπεριφορές, ενίοτε κόντρα στη λογική. Για το μεγαλείο του συνδικαλιστή, την αίγλη του πολιτικού και την επανεκλογή και των δυο. Για την ανακύκλωση μιας αρρωστημένης εξουσίας για την εξουσία.

ΓΙΑΤΙ να κοντράρει ο υπουργός τους συνδικαλιστές-παντοδύναμους και «ιδεολόγους»; Ένα «ναι» στα αιτήματα ακόμα απ’ το διάδρομο και η συνέχεια με καφέ και χτύπημα στην πλάτη, ματιές πονηρές και πολλά υποσχόμενες. Κι αν άδειαζε το ταμείο, το γέμιζαν απ’ το διπλανό, αλλάζοντας κωδικούς για τις «δαπάνες». Το’ ξεραν πως τα δοχεία είναι συγκοινωνούντα, αλλά και η συνδικαλιστική σκέψη ήταν συγκοινωνούσα με εκείνη των πολιτικών. Με την ίδια «ιδανικά» και την…κερδοφόρο πρακτική της ψηφοθηρίας.

ΕΚΕΙΝΑ, λοιπόν, τα χρόνια του «αν κάναμε αλλαγές…δεν θα’ χαμε μνημόνια», να θυμηθούμε και τον εργαζόμενο του δημοσίου (ο ιδιώτης κοιμόταν αγκαλιά με την παρανομία κι ονειρεύονταν με την κομπίνα). Ξύπναγε με την αγωνία της ΑΤΑ και συνέχιζε την κουβέντα στη «δουλειά», στην αγορά, στην καφετέρια. Οργανωμένος και γαλβανισμένος απ’ τα νάματα των συνδικαλιστών για τα δίκια του, γίνονταν θεριό, μη του πάρεις από μπροστά το πιάτο. Να του επέβαλλες μέτρα; Θα σου ξερίζωνε το λαρύγγι. Να απέλυες επίορκο;  Θα κοκκίνιζαν πλατείες, θα λύγιζαν τα βουνά, θα στέναζαν οι κάμποι.

Θα σου…ξερίζωναν το λαρύγγι

tags: