Είναι αυτή η εποχή του χρόνου όπου επιτέλους η συμπρωτεύουσα κλέβει τα πολιτιστικά βλέμματα από την Αθήνα. Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης είναι μια ανάσα μακριά και μετά τη σημερινή ανακοίνωση του προγράμματος όλοι και όλες φτιάχνουμε μανιωδώς πρόγραμμα για να μπορέσουμε να χωρέσουμε όσες περισσότερες ταινίες γίνεται μέσα σε αυτές τις 10 φεστιβάλικες μέρες.
Όσο για τους απλούς περαστικούς του Φεστιβάλ, αυτοί ξεφυλλίζουν τον κατάλογο με τις ταινίες προσπαθώντας να εντοπίσουν αυτή που θα τους κεντρίσει περισσότερο το ενδιαφέρον. Για να μην ψάχνεστε άδικα, φανατικοί του Φεστιβάλ ή απλοί περαστικοί, το reel σας παρουσιάζει τις 10 ταινία για τις οποίες πρέπει να εξασφαλίσετε οπωσδήποτε εισιτήριο! Ιδού οι καλύτερες ταινίες του Φεστιβάλ:
“ΝΟ”, του Πάμπλο Λαραϊν
Από τις ημέρες του Φεστιβάλ των Καννών περιμένουμε να δούμε την καινούργια ταινία του Πάμπλο Λαραϊν, που απέσπασε το Μεγάλο Βραβείο του Δεκαπενθήμερου των Σκηνοθετών. Στην κεντρική ιστορία του “NO” βρίσκεται ένας νεαρός διαφημιστής, ο οποίος αναλαμβάνει την καμπάνια ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς του Πινοσέτ, με αφορμή το δημοψήφισμα του 1988 στη Χιλή. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο βρίσκεται η ίσως πιο γνωστή κινηματογραφική περσόνα του φετινού Φεστιβάλ, ο Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ, ενώ η ταινία έχει προταθεί από τη Χιλή για το ξενόγλωσσο Όσκαρ. Και είναι ένα από τα φαβορί!
“Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού”, του Έκτορα Λυγίζου
Η πιο ενδιαφέρουσα ελληνική κινηματογραφική πρόταση του φετινού Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης δεν είναι άλλη από την ανατρεπτική ταινία του Έκτορα Λυγίζου με τον τίτλο “Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού”. Ο τίτλος είναι κάτι σαν τη σύνοψη της υπόθεσης, καθώς η ταινία ακολουθεί έναν 23χρονο που προσπαθεί να επιβιώσει στη σύγχρονη Αθήνα, ενώ ταυτόχρονα παλεύει να κρατήσει ζωντανό το καναρίνι του. Ο πρωταγωνιστής, Γιάννης Παπαδόπουλος, απέσπασε βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ του Καρλόβι Βάρι και η ταινία συζητήθηκε έντονα στα Φεστιβάλ του εξωτερικού στα οποία προβλήθηκε (μεταξύ των οποίων και αυτό του Τορόντο) κυρίως για μια γραφική σεξουαλική σκηνή που αναπαριστά τον πρωταγωνιστή να αυνανίζεται και έπειτα να τρέφεται με το σπέρμα του. Μόνο σε εμένα θυμίζει λίγο “Shortbus”;
“Πίσω από του λόφους”, του Κριστιάν Μουντζίου
Ο Κριστιάν Μουντζίου θα δώσει το παρόν στην ελληνική πρεμιέρα της τελευταίας του ταινίας, το “Πίσω από τους λόφους” (Beyond the Hills), που θα προβληθεί στα πλαίσια του αφιερώματος που κάνει το φεστιβάλ στον Ρουμάνο δημιουργό. Το νέο αγαπημένο παιδί των Καννών, αφού σήκωσε το Χρυσό Φοίνικα το 2007 με το άκρως ανατρεπτικό “4 μήνες, 3 εβδομάδες και 2 ημέρες”, επέστρεψε φέτος στις Κάννες για να φύγει και πάλι νικητής, αυτή τη φορά στις κατηγορίες Σεναρίου και Γυναικείας Ερμηνείας (εξ ημισείας για τις δύο πρωταγωνίστριες του). Η ταινία είναι βασισμένη σε αληθινά γεγονότα και αφηγείται την ιστορία ενός εξορκισμού σε ένα μοναστήρι έξω από το Βουκουρέστι. Α, είναι και η επίσημη πρόταση της Ρουμανίας για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας!
“Μια πειρατεία”, του Τομπίας Λίντχολμ
Η πιο ενδιαφέρουσα ταινία του φετινού διαγωνιστικού τμήματος, έρχεται με φόρα από τη Δανία και έχοντας εξαιρετικές συστάσεις από τα Φεστιβάλ της Βενετίας και του Τορόντο. Ο Λίντχολμ (που είναι και υπεύθυνος για το σενάριο μιας ακόμη ταινίας που ξετρέλανε τις φετινές Κάννες, το “The Hunt” του Τόμας Βίντερμπεργκ) σκηνοθετεί ένα ασφυκτικό δράμα γύρω από τους ναύτες ενός φορτηγού πλοίου το οποίο καταλαμβάνεται από μια ομάδα Σομαλών πειρατών στα ανοικτά του Ινδικού Ωκεανού. Ότι υλικό έχουμε δει μέχρι στιγμής από το “Μια πειρατεία” (A Hijack) προκαλεί ανατριχίλα, μακάρι το τελικό αποτέλεσμα να μας ανταμείψει!
“Τα παιδιά του πολέμου”, της Κέιτ Σόρτλαντ
Στην εκπνοή του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, 5 αδέρφια, των οποίων οι Ναζί γονείς συνελήφθησαν από τις Συμμαχικές Δυνάμεις, θα ξεκινήσουν ένα ταξίδι που θα τους αλλάξει τη ζωή. Έχοντας αποσπάσει το βραβείο κοινού στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο και πηγαίνοντας με φόρα μέχρι τα Όσκαρ ως η επίσημη πρόταση της Αυστραλίας για την κατηγορία της Ξενόγλωσσης Ταινίας, “Τα παιδιά του πολέμου” (Lore) ήταν μια από τις πιο hyped ταινίες του φετινού Φεστιβάλ του Τορόντο, του Λοκάρνο και του Λονδίνου και τώρα υπόσχεται να κάψει καρδιές και στο δικό μας.
“Η μάγισσα του πολέμου”, του Κιμ Νουέν
Ανατριχιαστική ιστορία και μια ερμηνεία που προκαλεί ρίγος (αυτή της πρωταγωνίστριας Rachel Mwanza που κέρδισε το βραβείο γυναικείας ερμηνείας στο Φεστιβάλ του Βερολίνου και στο Φεστιβάλ της Τριμπέκα). Άλλη μια ταινία-πρόταση για το ξενόγλωσσο Όσκαρ, αυτή τη φορά από τον Καναδά, “Η μάγισσα του πολέμου” (War Witch) αφηγείται την ιστορία ενός 12χρονου κοριτσιού που απάγεται από τον επαναστατικό στρατό της χώρας του και αναγκάζεται να δολοφονήσει τους ίδιους της τους γονείς. H συνταγή δένει με τα ενθουσιώδη σχόλια που έρχονται τα διεθνή φεστιβάλ του εξωτερικού.
“Η εποχή του ρινόκερου”, του Μπαχμάν Γκομπαντί
Βιάστηκα πριν, να χρίσω “σταρ του Φεστιβάλ” τον Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ, ενώ από τις οθόνες του Φεστιβάλ θα περάσει και η Μόνικα Μπελούτσι, την μεγάλη σεξοβόμβα του σύγχρονου ευρωπαϊκού σινεμά. Η Μπελούτσι κρατάει ένα ρόλο έκπληξη στην καινούργια ταινία του Γκομπαντί, “Η εποχή του ρινόκερου” (Rhino season) και η έκπληξη οφείλεται περισσότερο στο γεγονός ότι η ίδια ερμηνεύει στα… περσικά! Η ταινία θα προβληθεί στα πλαίσια του αφιερώματος του Φεστιβάλ στον Κούρδο σκηνοθέτη και εξιστορεί την περιπέτεια ενός ποιητή που αφήνεται ελεύθερος έπειτα από 30 χρόνια φυλάκισης και ξεκινά την αναζήτηση της γυναίκας του που τον θεωρεί νεκρό.
“Στα μισά του δρόμου”, του Αντρέας Ντρέζεν
Ένας ετοιμοθάνατος άντρας αποχαιρετά τη μέχρι τώρα ζωή του και τους ανθρώπους που την περιβάλουν. Αυτός είναι ο πυρήνας της τελευταίας ταινίας του Αντρέας Ντρέζεν, ενός ακόμα σκηνοθέτη στον οποίο το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης κάνει φέτος αφιέρωμα. Το “Στα μισά του δρόμου” (Stopped on Track) απέσπασε πέρυσι το βραβείο “Ένα Κάποιο Βλέμμα” στο Φεστιβάλ των Καννών, έπειτα συνέχισε την λαμπρή πορεία του στα Γερμανικά Βραβεία Κινηματογράφου κερδίζοντας τέσσερα (μεταξύ των οποίων και αυτό της Καλύτερης Ταινίας) και τώρα έφτασε και στο δικό μας Φεστιβάλ.
“Κάτι σαν έρωτας”, του Αμπάς Κιαροστάμι
Το τελευταίο δημιούργημα του Αμπάς Κιαροστάμι μπορεί να μην έχει αποσπάσει τα πιο θετικά σχόλια από τα διάφορα φεστιβάλ του εξωτερικού που έχει προβληθεί (μεταξύ των οποίων και αυτό των Καννών) αλλά αυτό δεν την κάνει λιγότερο ενδιαφέρουσα επιλογή. Το “Κάτι σαν έρωτας” είναι εξ’ ολοκλήρου γυρισμένο στην Ιαπωνία και αφηγείται την ιστορία μιας νεαρής Γιαπωνέζας που πληρώνει για τις σπουδές της πουλώντας το κορμί της. Αν σκεφτείς ότι ο Κιαροστάμι είναι μια από τις πιο φεστιβαλικές φιγούρες του σινεμά, καθώς δεν έχουν μείνει πολλά φεστιβάλ ανά τον κόσμο που μην έχουν φιλοξενήσει και βραβεύσει κάποια δουλειά του, τότε το “Κάτι σαν έρωτας” θα πρέπει να βρίσκεται στην ατζέντα κάθε θεατή του Φεστιβάλ. Ας ελπίζουμε ότι θα είναι μία από αυτές τις περιπτώσεις που οι κριτικοί πέσανε έξω.
“Μετά τη Λουτσία”, του Μισέλ Φράνκο
Η νικήτρια ταινία του τμήματος “Ένα Κάποιο Βλέμμα” του φετινού Φεστιβάλ των Καννών, ασχολείται με τη σχέση ανάμεσα σε έναν πατέρα και μια κόρη μετά το θάνατο της συζύγου/μητέρας σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Αυτός σε καινούργια δουλειά, αυτή σε καινούργιο σχολείο, όπου τα πράγματα παίρνουν μια απροσδόκητη και πιο βίαιη τροπή. Οι Μεξικανοί ενθουσιάστηκαν τόσο με τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Φράνκο που την στέλνουν στα Όσκαρ ως την επίσημη πρόταση της χώρας του για το ξενόγλωσσο βραβείο. Οι πιθανότητες της είναι μειωμένες (ήδη στο συγκεκριμένο αφιέρωμα υπάρχουν 4 πολύ πιο πιθανοί τελικοί υποψήφιοι) αλλά η πορεία της στο εξωτερικό είναι ήδη λαμπρή, οπότε η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία!
285.png)
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου