Μαρτυρία-σοκ της νοσηλεύτριας: Έβλεπα τον Φύσσα να πεθαίνει αλλά δεν μπορούσα να βοηθήσω

Συγκλονιστική είναι η μαρτυρία της 40χρονης νοσηλεύτριας από το Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας η οποία βρισκόταν στην...
καφετέρια της οδού Παναγή Τσαλδάρη με γυρισμένη την πλάτη την στιγμή του μαχαιρώματος.
Ήταν από τις γυναίκες που έτρεξε μεταξύ άλλων δίπλα στον Παύλο Φύσσα και παρέμεινε μαζί του τις στιγμές που ξεψυχούσε, στο πεζοδρόμιο.
Η Μαρία αναφέρει μεταξύ άλλων. «Μας είχε απορροφήσει η συζήτηση και η μουσική. Άκουσα τα περιπολικά που έκλεισαν το δρόμο. Λόγω επαγγέλματος έτρεξα να δω τι συμβαίνει με σκοπό να βοηθήσω. Μαζεύτηκε αρκετός κόσμος. Κάποιοι αποχωρούσαν φοβισμένοι. Οι ηλικιωμένες που είδαν το έγκλημα απ’ το μπαλκόνι κατέβαιναν από τις πολυκατοικίες με τις ρόμπες. Εβδομηντάρηδες πλησίαζαν συγκλονισμένοι. Κοίταξα την κοπελιά που καθόταν στο πεζοδρόμιο. Το κεφάλι του Παύλου ακουμπούσε στο στήθος της. Πλησίασα το νεαρό αστυνομικό. Μου έκανε εντύπωση ότι έτρεμε. Του είπα ότι είμαι νοσηλεύτρια. «Τότε σε παρακαλώ πήγαινε να δώσεις τις πρώτες βοήθειες», απάντησε.
«Επικρατούσε σύγχυση. Βρισκόμασταν όλοι σε καταστάσεις πανικού. Ο αστυνομικοί τους φώναζαν να απομακρυνθούν. Μία γυναίκα πλησίασε λέγοντας: «είναι ο ανιψιός μου. Μένει στο διπλανό στενό. Μην το μάθουν οι γονείς του... Άλλοι έλεγαν στην κοπέλα να κάνει υπομονή. Όλοι προσπαθούσαν να βοηθήσουν. Καλούσαν το ασθενοφόρο και έβριζαν».
Περιγράφει ότι «είχαν σηκώσει τη μπλούζα του, στο σημείο που τον χτύπησε η μαχαιριά. Μόλις μου επέτρεψαν να πλησιάσω, κοίταξα το τραύμα. Κατάλαβα ότι δεν θα ζούσε. Δεν μπορούσα να δώσω τις πρώτες βοήθειες. Εκείνη τη στιγμή ήταν κάτωχρος. Ανοιγόκλεινε τα μάτια. Το βλέμμα του ήταν απλανές. Δεν αντιδρούσε. Έφευγε... Τον παρακολουθούσα να φεύγει, αλλά δεν μπορούσα να τον βοηθήσω. Μετά από περίπου τέσσερα λεπτά η κοπέλα φώναξε «πάει, έφυγε». Λίγα λεπτά αργότερα ήρθε το ασθενοφόρο».

tags: Επικαιρότητα